Tütüne müptela iki parmağımın arasına aldığım kalem bilir.
Kim vurguya gitmedi hiçbir hecem.
Hepsi senin!
Fiskesini yediğim gecelerde,
bir düş uğruna kaç sabahı harcadım.
Bir sır gibi sakladığım kederimi, tek şiire dahi fısıldamadım.
Yemin olsun!
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta