Şiir Bile Ağlıyorken Şiiri - Sezai Efilo ...

Mutluluğun şiirini şairler!
Yazamadı yazdırmadı sâirler
Gönül nedir bilmeyen şu câhiller
Düşürdüler çölden çöle bir beni.

Düşmek lazım kitaplara cüzlerden
Düşmek lazım Zühre gibi gözlerden
Yara alıp kerem gibi közlerden
Döndürdüler külden küle bir beni.

Şiir bile ağlıyorken hâlime
Türkü olur bağlamama telime
Ağıt yaktım beni yakan zâlime
Çevirdiler elden ele bir beni.

Efiloğlu hoştur çabası boştur
Gönülden yaptığı en güzel iştir
Zaman bir hipodrum koşturda koştur
Savurdular yelden yele bir beni