Şiir Başladı Şiiri - İsmail Uysal

On sekiz yaşındaydı delikanlı
On dokuz yaşındaydı kız
Bir çay içimi zamanları vardı
Birer çay almışlardı
Delikanlı susuyordu
Kız baktı gözlerine delikanlının, sordu
-Neden ben?
Delikanlının gözlerinde yıldızlar parlıyordu
Konuşmuyor sanki şiirler yazıyordu

-Ahu gözlerinle bakıyorum dünyaya ben
Yetim yüreğimin gülüşünde sen
Kırlangıçların ömrü uzar bir gülsen

Kız gülümsüyordu,
Delikanlının ömrü kırlangıç kanadında büyüyordu
Yudum yudum içiyordu bardaktan bengisuyu
Kızın bakışında kuyu
Delikanlı konuştukça uzuyordu

-Seninle güzelleşiyor şehir
Seninle her mevsim bahar
Özgürlük sen varsan var
Dilden çıkan her söz şiir

Delikanlı dünyaya meydan okuyordu
Kızın kalbi heyecan okuyordu
Her atım, can, can diyordu
Delikanlı sevinçten ağlıyordu

-Rüzgar, aşkınla esiyor
Bakışınla esiyor
Rüzgarın içinde bir rüzgar
Estikçe bakışın güzelleşiyor

Kız, gözlerini dikmiş delikanlıya bakıyordu
Delikanlı kıza gülümsüyordu
Çaydan bir yudum aldı kız
Biraz merak ile biraz anlamsız
Sordu:
-Neden sustunuz?
-Sustum mu? Dedi delikanlı
Başını salladı kız biraz mahcup
Delikanlı bir yudum alıp çaydan, doğrulup
Hayır, konuştum diyecek oldu
Yutkundu..
Keşke böyle olsaydı dedi içinden
Ben şiirler yazsam sen gülsen
Delikanlı saçmaladı bir süre
Kız dinledi, zaman dar, mevzu uzundu
Çay bitti
Delikanlı sustu, kız hiç gülümsemedi
On dakikalık bir hayaldi
Delikanlı düşündü, evet öyle de olabilirdi
Olmadı
Kız delikanlının diyemediklerini duymadı
Delikanlı kızın duyamadıklarını söyleyemedi
Çay bitti, söz bitti, gece bitti
Nabız yavaşladı
Mevzu bitti, şiir başladı.