Şiir bahçe Şiiri - Akif Tütüncü

Özgün kelimelerle dolu şiir bahçemde
İpek kozalarına takılmış cümlelerim vardı
Bir günlüktü ömrü kozasından çıkınca

Güneşi görmek kardelen yazgısı

Kelimelerim çığlık çığlığa boğulurdu
Akamayan ırmağın yataklarında
Eğimliydi duygularım
İçime kaydıkça teğeli sökülürdü geçmişin
Yalnızlığa dalardı batan güneş
Güneşe uzak kelimelerim vardı
Çıplaktım kelimelere damlattıkça
Cümlelerse uzaklara savrulan rüzgâr

Estikçe fırtınalar
Şiire dönüşürdü içimdeki çocuk

Ah birde beşiğimi sallayan bir el olsaydı
Ne romanlar yazardım