Şiir Aşkın Aynasıdır Ve Sen Yoksun

ŞİİR AŞKIN AYNASIDIR VE SEN YOKSUN

Şiir aşkın aynasıdır bilmezsin
İçimi seninle görüyorum
Hızlandıkça hızlanıyor yüreğim
Şiir aşkın aynasıdır bilmezsin

Nefesim buğlaşan bir toz bulutu
Kokun ciğerime yeni bir hayat
Yokluğun içten içe bir ölüm
Şiir aşkın aynasıdır bilmezsin

Şiir aşkın aynasıdır bilmezsin
Gözlerin gözlerimde geziniyor
Ruhum aydınlığına kavuşuyor
En fırtınalı, limanın kıyısında gemi
Ben seni bekliyorum sen yoksun

Bulutlarım birden yere iniyor
Cenneti hatırlatan kokun içime siniyor
Gözlerinin içinde ölüm çiçeği
Ben kokluyorum sen yoksun

Gözlerim sokak sokak seni arıyor
Her yönümü sana bağlıyor yollar
Dışarda yağmur ve gök gürültüsü
Ben seni arıyorum sen yoksun

Kapkaranlık ruhum aydınlanıyor
Ve serin rüzgarlar sıcağa kavuşuyor
Hayaller bulanık suya düşüyor
Gecelerde ender görülen yıldız
Ben karanlığa adanıyorum sen yoksun

Yapraklar ilkbaharda dökülüyor
İplik iplik damarlarım sökülüyor
Yüreğimde hafif duman kokusu
Ben alev alev yanıyorum sen yoksun

Yıldırım titreyerek düşüyor
Yağmur nakış nakış ruhuma işliyor
Avuçlarımda su birikintisi
Ben sana bakıyorum sen yoksun

Sevdiğim gözüme takılan ayna gibi
Nereye bakarsam hep seni görüyorum
Aşk aynasına bakan son şiirim
Şiir aşkın aynasıdır ve sen yoksun