Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
şiir annem .. ne güzelll..
Bütün ANNE,ler,e en derin sevgi ve saygilarimla...
Özgür olduğum,
Kokladığım,
Dokunduğum,
Sevdiğim,
Seninle olduğum,
Senin olduğum,
Tek yer
Şiire sevgi şaire saygı güzel bir paylaşımdı kutlarım
Salim erben
''Şiir Annem '' Güzel bir ifade, kutluyorum şair'i
Selam ve saygıyla
Kanarak yaşadığım
Duygularımdaki
Şiirsin Annem…
özlemine yandığım
Hasretimde ki
Hasretsin anne..Tesekkür ederim Dadas, kaleminize saygimla.
Yahu Kazım bey tekrar tekrar okudum bu bir şiir falan değil tamı tamına bir ŞİİR ANNE destanı.Kalemin ve Şiir Anne sağlıcak içinde kalsın.
Merhaba !
Dunyanin en zor,ama bir okadar da zevkli ve en tatli meslegidir ANNELIK,ve ben bu meslegi 27 yildir severek yapmaktayim.Sukurler olsunki bana bu duydugu tattirana.
Duygu yuklu siirinizi ve sizi kutluyorum.
Bir Anne,ye olan saygi ve sevgiyi cok guzel
anlatmissiniz.
Saygi ve selamlarimla.
Anna.
Özgür olduğum,
Kokladığım,
Dokunduğum,
Sevdiğim,
Seninle olduğum,
Senin olduğum,
Tek yer…
_________ŞİİR,
______________ANNEM…
Sevgili Kazım'ım,
Bir anneye anlatılabilecek evlat duygularının muhteşem sentezini okudum yüreğinden kalemine yol alan güzellikler deryasından. Rabbim seni ve yüreğini hep böyle sakin ve mutlu kılsın.
Saygılarımla.
Bugün sana,
Nasıl bir çiçek alsam?
Kıyamıyorum anlamına
Benzerlik bulmaya…
Bana beslediğin sevgiyi,
Sende bulduğum aşkı
Nasıl? Nasıl anlatsam?
Her biri o kadar güzel,
O kadar farklı anlamda ki!
Sen benim aranjmanımsın…
Bestekârlara malzeme,
Mutluluk şarkılarının güftesi…
İçten, saf, sıcak aşkın dili,
Çiçeksin
Şiir Annem…
Evet abi anne herşeydir...en baştada yüreğimizde yaşattığımız şiir....ne dizesi ne sözü ne kurgusu ne imgesi asla ve asla bitmeyen...o bir bestedir o bir müziktir o bir şarkdır o bir esgidir yüreğimize her daim huzur veren....
Yakaladığımda sımsıkı,
Hızla kayarsın elimden
Yorumların tezatlarında…
Yaşamın avutan ayrıntılarında
Doğru zannettiğimiz davranışlarımız,
Yanlış gibi algılandığında
İki farklı çelişkiyiz…
Bazen çok ilginç,
Bazen de eğlencelisin
Acıyı hiç unutturmayan…
Yanlışlarımı gösteren öğretilerinde
Güçlü önsezilerinin şaşırtıcılığı,
Anlaşılmadığında anlaşılmazlığım
Bende kalan şaşkınlığımsın…
Sevincimle, hüznümle
Gözlerimin içindeki ışıksın…
Bende hiç bitmeyecek,
Duygusun
Şiir Annem…
Özgür olduğum,
Kokladığım,
Dokunduğum,
Sevdiğim,
Seninle olduğum,
Senin olduğum,
Tek yer…
_________ŞİİR,
______________ANNEM…
final için yakanmış duyguyu tarif etmenin ve anlatmanın en güzel örneği...anne sevgisi bir şiirde nasıl işlenir işte size kanıtı...yüreğinizde ki huzur hiç bu kadar etkili düşmemişti satır aralarına belkide...aynada yansıyan güzelliğin tek nedeni değil mi anne...nefesteki nefes duygudaki hüzün mutluluktaki sevgi gülüşteki tebessüm kısacası insnaın içinde yaşayan şiir değilmidir anne yüreğin dert görmesin abi...
Kalemine sağlık...abi duygu denizinde sizin bu güzle şiirinizle yol almaya devam ediyorum...
Bugün sana,
Nasıl bir çiçek alsam?
Kıyamıyorum anlamına
Benzerlik bulmaya…
Bana beslediğin sevgiyi,
Sende bulduğum aşkı
Nasıl? Nasıl anlatsam?
Her biri o kadar güzel,
O kadar farklı anlamda ki!
Sen benim aranjmanımsın…
Bestekârlara malzeme,
Mutluluk şarkılarının güftesi…
İçten, saf, sıcak aşkın dili,
Çiçeksin
Şiir Annem…
Kazım bey
Yüreğinizden dökülen bu güzel dizeleri kutlarım
kaleminizden duygulu güzel bir şiir okudum yüreğinize kaleminize sağlık sevgiyle
Bu şiir ile ilgili 34 tane yorum bulunmakta