Şiir Anlatamaz - Sus Sükutu

Öyle bir azap ki içimdeki ân
Vakitten vakite sarmala gel yâr
Yüreğime közü sen mi çağıran
İsmin ellerimde ruhum kamçılar

Çok şeyin nabzıdır bendeki yoklar
Savruk bir feryattır mısranın sesi
Üzünç teklemeler solgun ışıklar
Şifa kemiklere aşkın zerresi

Getirin bir buse gece vaktidir
Şiir anlatamaz işte o anı
Güneşsiz mehtaplar hece vaktidir
Soranlara deyin o artık fâni

Gerçekler engebe rüyalar sızım
Şu mübârek şehir öldürdü beni
Ben hep kalabalık ben hep yalnızım
Bana anlatmayın gülü dikeni

Usum hüzün sarar cuşkular ağrı
Fesleğen kokusu gelir sazlıktan
Secdeler şairin tek sığınağı
Kendimi unuttum uykusuzluktan