Şiir Adı Vermektende Yorgunum

Kimsesizliğimden yorgunum.
Harfsiz, cümlesiz, kimsesiz,
Sessizlikten yorgunum bu akşam,
Belki kendimi bile kaybetmiş,
Bensizliğimden, kayıp oluşumdan
Anlaşılamamaktan yorgunum.

Çevrem bu kadar benden akanlarla,
Bir dolu kuru kalabalıkla dolu iken,
Kuru gürültüden yorgunum.
Hal hatır sorulmadan, dinlemekten,
Gözyaşımı sayamayıp, çağlatmaktan,
İlmek ilmek dokuyup,
Devamlı sökülmesinden yorgunum.

Her defasında yumruklaştığım gönlümün,
Uslanmamasından yorgunum.
Sevememekten,duygularımı kaybettiğimden,
Kaybettiklerimi toplamaktan, toplayamamaktan
Kendimi yormaktan, yoruldum