Şiir Şiiri - Toygar Uludüz

Haddizatında zeyrek lakin bana gelince seyrek.
Bi tutturmuş çeyrek akıl, buhran etmiş illet sirayet
Vaveylalar yankılanır yürekte geç karşıma seyret
Fevkalbeşer munisinden bir tutam da bana bahşet

Mukadderatı görme sarfınazar pek incinirsin
Vuslat çetrefilli ama yakın sanki sırrım
Bercestem salınır kollarımda düşme kinlenirsin
Perdebirunane ahkâmlarından gün gelir vazgeçersin

Tevekkeli kelamlarınla edersin beni dilhun
Ben isterim seni sakın sanma beni safderun
Gelsin birisi girift meşke hangi aşık aşık atar
Bizi gören tanrı yüreklere bir kaşık da çile katar

Zevahiri hilale benzer o benim namütenahim
Çok güzeldir ama birbirine karıştırır gündüzü geceyi
Efsunkâr bakışlarıyla karşı koymak zorludur
Bu cehennem başkasına benzemez, ateşi pek korludur

Otur masama bittikçe doldur saki
Her şey gitse bile anlaşılmamak sanki baki
Çok yıprandık en başında kimdik biz sahi
İnceden tebessüm et, hangi kullar buna sahip

Taşlamadan durmaz istemiyor iyiliğimi
Düşünülmek bir hayal bilmiyorum o ülkenin ismini
Gözüm yukarıda değil sende, göremez çünkü kör
Yanıyorum dedikçe gel üstüme yorgan ört

Bir ton savaş ve ikimiz birer gazi
Madalyan yüreğimdir al tak boynuna
Ben senin içinim, dışını bilmem
Sen kimin içinsin ne sığdırdın o koynuna

Karanlığım çok beter beni çek kurtar
Bu sofrada tatlı diye insan yer kurtlar
Savaşım bitmez yüzüme toprak gelmeden
Kürekleri sana bıraktım paylaşma kimseye