Özledim Şiiri - My Poem Halil Köse

Ben seni çok özledim

O kalbin içinde, özlenenin en güzelinde
bir meleğin kanatlarında başlar hikâye...
Gül kokulu dizeler dökülür ardından...

Seçtiğim her kelimeyi, noktayı bile
kalbimin üstüne koyup öyle şiir yazdım...
Gül suyuyla yıkayıp yıldızlara astım tüm hecelerimi.
Tüm mısraları en güzel bahar çiçeklerinin
sevgisinden toplayıp öyle şiir yazdım ben sana.

Gecenin rengi düşer yavaşça yola.
Bir umut, bir sevda, sığmaz bu dünyaya.
Alır götürür bilmediğim diyarlara, duygulara.
Kırlangıç yuvası gibi örmeye başlar nakış nakış.
Tarifi zor bir his, en güzel sevginin yolculuğu...
Sevmenin heyecanı, aşkın kalpte doğuşu...
Böyle bir sevgi işte, sevilmenin mutluluğu...

Dokundu yine içten içe, derinden derine.
Sanki yüreğim kopup sökülecek yerinden.
Gönül yangınını söndürecek tüm şiirlerimden,
canıma can katan “özledim seni” deyişlerinden...
Bir sevda vurdu beni...
Özledim seni yâr, özledim seni...

Bazen hüzün, bazen neşe...
Bazen de âlemin en mutlu insanıyım.
Sanki baharda yeni açan çiçeklerin arasındayım,
mor salkım, sarmaşık güllerinin ortasındayım.
İçimde hoş bir hasret, sensiz olan bir gurbet...

Bu gece ne uzunmuş, güneş neden görünmedi?
Minarelerin ışığı yandı da efkârım neden dinmedi?
Derbeder makamında sabah ezanı ile
ruhumun hicranına sensiz bir gün daha eklendi...
Gökyüzüne, baktığın yıldızlara baksam
dinler mi özlemim?
Sevgin aklıma gelince sevdana buğulanır gözlerim.

Bu gece yine şiirler bir başka, şarkılar bir başka...
Hasretim bir başka, özlemim bir başka.
Özledim deyişini özledim yâr...
Özledim deyişini...

Sende özledin mi, söylesene gönlümün güzeli?
Bir üç beş... Kaç defa aklına düştüm?
Kaç defa aklındaydım, kaç defa kalbine düştüm?
Söylesene, kaç defa özledin yâr... Kaç defa özledin?

Ben seni çok özledim...
Çok özledim...
Ben seni çok özledim...