Şiir Şiiri - Himmet Çokal

Ben şiir severim kaleminde şairin.
Her sözcükte mana, her dize narin,
Cinleri oynarken kafamda Necip'in,
Süreya'nın kadınları yürür o vakit sokağımda.
Merakla koşarım balkona soluk soluğa.
Nazım'ın küçük elli sevgililerini arar gözlerim.
Gök aralanıp düşerken ışık ışık toprağa,
Çisil çisil rahmet dokunur Atilla'nın mısralarına.
Ve ben Mualla'yı bilmem o vakitler.
Sandal sefaları falan aklım ermez hiç mi hiç.
Bir garip düşünceleri Orhan Veli'nin,
Ben de sevmem karanlıkları Haşim gibi.
Yahya Kemal'in İstanbul'unu hiç görmedim, bilmem.
Ama dedim ya ben şiir severim,
Kaleminden has şairin.
O yüzden korkarım karanlıklardan.
O gün bugündür hoşlanırım kadınlardan.
Yağmurlar bir başka,
Muallalar biraz daha yosma,
İstanbul biraz daha yakın…
Yoksul olsa da hissiz mısralarım,
Şiirdir ruhuma tercüman olanım.