Yeryüzünde sığabildigim şehrim yoktur
Ruhumu saran sayılı mekanlardandir gökyüzü, denize nazır bir ağacın altı,
Kayalıklardan hırçın denizin seyri
Ve tanıdık bir koku esiyor sağımdan
Aldığım nefes icimdeki ateşi harlıyor
Yeryüzü ruhlarını gömen bedenlerin şehridir
Yüreğime sığmayan kanatlar çiziyorum gökyüzüme
Ulaşılmazdi gökyüzü kim nasıl kırsındı kanadımı..
Ve düşlerimin istismar edildiği son yer bir içimlik kahveydi
Bundan sonra har içinde bir diriliş olursa olur
Olmazsa sonu küldür, aydınlık seherler yok
Renk körü olmuş ela gözler
Yitik renkli gülüşlerim
Kayıt Tarihi : 19.3.2020 00:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!