Şiir 8 - kestaneler bitti

KESTANELER BİTTİ AF BUYUR

hatırlıyorum, sana ''kediler kendi kuyruklarını yakalayamaz!'' demiştim
bu bir farenin mecalsiz propagandasıydı işte
sen gülüp geçmiştin, bense buna epey içerlemiştim
sana söyleyememiştim, durmadan ağlamıştım o gece

affet
bilmeden yanlış bir şey mi söyledim?

şiir ve müzik gibiyiz demiştim senle ben
şiir ve müzik gibiydik o hayat denen resitalde!
haberim yoktu o zamanlar, nereden bileyim
birkaç dize ve birkaç notaymışız sadece…

affet
gövdende ebegümeçleri; yaktım,
yaktım hepsini kendi ellerimle!

sen de hatırla, sana ''kediler kendi kuyruklarını yakalayamaz!'' demiştim
onları kandırabilirdik, pek çoğu sanıyordu ki enteletüel idi dücane
ilimden bir behreleri yoktu, benim gözlerim senin gözyaşlarınla doluydu
şengörü saymıyorum bile!

affet
bahçeden bir çiçek koparttım
sana vermeyeceğimi bile bile