Şiir Şiiri - Selva Durmazemir

Şiir aleminde olmak
Kendini bulmak bir nevi
Dökmek eteğindekileri
Dizeler arasında gidip gelmek
Tur atmak dönmek dolaşmak gibi
Uzun bir yolculuk âdeta
Başbaşa olmak kendinle
Yüreğinin derinliklerinde savrulmak gönlünce
Anlatmak içinden geldiğince..

Kâh sevgiliyi sarmak kalbinle
Aramak onu her yerde
Bir çocuk neşesiyle sobelemece oynar gibi
Bulup yüreğinin en güzel yerinde
Sonra oyundan vazgeçip bırakmamak onu hiçbir şekilde
Sarılmak yüreğine kaybetmekten ürkercesine..

Kâh faniden Baki’ye yol bulmak manevi güzargâhta
Tüm güzelliklerin ötesine taşınmak
Ulvi güzellikleri solumak bu atmosferde
Ulaşmak gerçek sevgilinin rahmetine olabildigince
Kanat çırpmak gökler ötesine
Bir anda sanki muştulanmak cennetle..

Bazen ağlamak sele katmak gönül evini
Tufan olup esmek hoyratça
Yanıp kavrulmak dünya ateşinde
Bitmek tükenmek birdenbire
Bittigin yerde bitmedim deyip direnmek
Sonra küllerinden doğmak
Gül bahçesinde açmak
Başlamak hayata kaldığın yerden
Meydan okumak hayata..

Bazen de gülmek olanca içtenliğinle
Gökkusağının tüm renklerini takınmak
Mesela mavi olmak sular gibi
Yemyeşil olmak orman gibi
Sarı olmak bir papatya gibi
Kırmızıya çalmak tıpkı bir gelincik gibi
Hayat nimetini hissedebilmek
Melekleri bile özendirmek bir nevi..

Kimi zaman da durmak yerinde
Beklemek sessizce
Biriktirmek hayata dair olan herşeyi
Sıraya koymak yaşanılanları
Sonra..
Örmek bir dantela gibi
Nakış nakış motif motif desen desen
Şiir işte..
Can kafesinin içinde seyre daldığın bir alem
Olduğun gibi
Ya da olmak istediğin gibi
Dünden bugüne bugünden yarına uzanan enteresan bir gezi sanki..