Şiir.. Şiiri - Ömür Karakaya

ben yalnız ve agnostik bir adamım
geceyi ve şiirleri çok severim
şiir yazmayı bilmem
kadınlara hiç yazamam
güneşe yıldızlara şarkılar yazarım
karanlık bir adamım
karanlığı sever gömülmeyi bilirim
künefeyi de çok severim
güneşin bana hikaye okumasını ağlar
şiire boyun eğerim
şiir tüm tanrıların sığındığı limandır
uçsuz bucaksız bir tepenin de
aşık olmayı bilemem
bilmedim de
korkak bir duvara yazı yazılmaz
bunu en iyi kral bilir
marx kral
ezilmiş tüm halklar şiire sığınır
ben sığınmayı bilmem
şiir savaşır
filistinli anne çiçek tohumları eker
şiirin arka bahçesinde
afrika da kadın şiirden yaratılır
dişleri gibi parlak ve de güzel
petrol kuyularının da allah belasını verir birgün
aforizma dolusu kusan ben gibi
çiçekler annemin şeftali bahçesinde filizlenir
tüm cinayete kurban kadınlar ve de çocuklar için
kardelenler de açar birgün madenciler gibi
kediler üşümez süt içer
köpekler bana sarılır şiirin en odak noktasında
atlar içeri tıkılmaz
nazi rüzgarları şiire dayanamadı
baskıyı ve seni reddeder şiir
fransız ihtilâli beni de sardı
sovyetler de yıkıldı zaten
gök şiiri bir kucak dolusu öptü
babalar çok şiirden ölür
yeşilçamında çamına şiir konar hep
yeşilçam demişken
ben yalnızken çok ağlarım
yeşilçam beni duygudaşlık sendromuna
bağışladı
annem olmasa daha çok ağlarım
şiirler hep ağlar ya zaten..