Artık “yazmadığımı” söylediğimde
bana
hayatımda birisi olup
olmadığını sordun.
Oysa
ne Nazım’ın
ne de Attila’nın birisi vardı
yanında
onca şiiri yazdıklarında.
Yanındakine yazılmaz şiir.
Gidenin
ardından bakarken
aklından geçenleri dökersin kağıda,
şiir olur.
Her gece düşünü,
her sabah
nasıl düştüğünü yazarsın,
şiir olur.
Yalnızlık
dört yanını kuşattığında
içinden gelen küfürü dökersin
bir kalemin tükenmezliğinde,
şiir muhafızın olur.
Bir beklentin kalmadığında hayattan,
rüzgara birkaç kelime fısıldarsın,
şiire koşar kelimeler.
Şiir umudun olur.
Yazmaktan kaçarsın fırtınanı,
şiir cesaretin olur.
Hayatındaki
bir kadını değil,
hayatının bir parçasını yazarsın,
şiir(in) olur…
Kayıt Tarihi : 7.6.2012 02:30:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.