Bu gece yine sarhoş eden anıları, yalnızlık kadehime doldurup, doldurup içiyorum. Sarhoşum ve zil zurna ağlıyorum.
Ocak dolusu yakarak geçmişi, savrulan dumanın içinde kaybolup isiyle lekeleniyor gecem.
Günlerin eteğine de asılıp, gitmek istemiyorum yarına.
Rotasız ve dümensiz gemide gibi şimdi güçsüz - umarsızım, ölümü özletiyor pişmanlığım.
Hatırlamamak için unuttu gibi yaparak;
yeminlerde ederek hatırlamıyorum diye kendi kendime,
yanıtını bulamadığım sorularla çevrili çaresizim.
Sevginin ve terkedilmişliğin rüzgarında oradan oraya,
sığınılmayacak limanlann yolcusu, Sarhoşum ve zil zurna ağlıyorum.
Bu gece yine yalnızlık kadehimi
doldurup anılarla,
bir şey almak için değil,
bir şeyleri çözmek için de değil;
dalgalar gibi kaçarak aslında her şeyden,
sadece sızmak arzusuyla içiyorum...
Kayıt Tarihi : 8.4.2010 11:19:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Küçükyumuk](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/04/08/siir-419.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!