Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Neden şairler olmayacak şeyleri özlerler? Çünkü şiirin büyüden aldığı, başlıca görevi budur da ondan. Vahşiler yansılama danslarında insanüstü bir çabayla düşlerini gerçekçiliğe dönüştürmeye çalışırlar.. Şair de dünyaya karşı öznel tutumuyla aynı davranıştadır. Ritim, perde ve temposu belli aralıklarla düzenlenmiş sesler dizisi diye tanımlanabilir. Fizyolojik bir başlangıcı vardır; belki de yüreğin vuruşuna bağlanabilecek bir başlangıç
işte bu şiirde hepsi var, şiir böyşle olmalı
başlangıç , oluşum ve final
ha bu arada benim şiirlerimi okumak zahmetine katlanırsanız
aramadan uyan anadolum diye girin
şiirlerim yüzünüze tokat gibi gelecek sizi uykudan uyandıracak şiirlerdir
buda ibrahim çamalan'dan sana hediye kapak olsun sana canım
Ey ışık!
Gül yüzlü
Aydın çocuklar doğur
Gün henüz ışımadan
Bezirgan ülkemin sırtına…
Masmavi bir geleceğin
Rahminde duruyor zaman,
Avuç dolusu, umut dağıtacağım
Olmasın diye savaşlar
Ölmesin diye çocuklar
Ey ışık!
Her karanlık geceye gebe kal
İnadına,
Öldükçe yeniden doğmak için
Örümcek ağlarına süzül…
…………………İbrahim çamalan
eğer gerçek bir şairsen bu yorumu silmezsin
ben sana daha öncede dedim sistemde oluşan biğr durumdan dolayı şiir ekleyemiyorum diye
ya sizde alzaymır var
yada konuşmak için böyle laf salatası yaptınız
ama şiiriniz gerçekten mükemmel
bu şiir karşısında ben ancak susarım
Şiir ve şair üzere öyle güzel öyle kıymetli bir çalışma olmuş ki söyleyecek bir söz bulamıyorum. Emine hanımı bu güzel çalışması ve bu birliğe riyaset ettiği için kutluyor ve iştirak eden tüm dostlara minnetlerimi sunuyorum.
Mustafa Çelebi ÇETİNKAYA
Adım şiir
Adım şiir, şairlerin duygusuyum derinden
İsterim ki tüm dizeler satır satır okunsun
Sevgi vardır kaynağımda alınırsa yerinden
Sevenlerin yüreğine ince ince dokunsun
Adım şiir, garip kaldım yüzüme hiç bakılmaz
Hani benim Baki’lerim, hani nerde Yunus’lar
Sayfa sayfa yazılmışım kitaplarım satılmaz
Hani nerde duvarlara şiir yazan mahpuslar
Hayat mı çok vahşileşti mutlu değil insanlar
Herkes geçim derdindeler, unutuldu okuma
Hep paradan bahsediyor dünyadaki lisanlar
Şarkılarda söylendim hep, bu gidiyor zoruma
Coşari ve dostlarında bu duygular oldukça
Yüreklerden kıt’a kıt’a yazar beni şairim
Bu duygular yüreklere şiir ile doldukça
Gönüllerde olacaktır her zaman benim yerim
İbrahim Coşar
Şiir yürek sesi şiir yaşam biçimi şiir..herşey yüreğine sağlık emine hanımcım sevgilerimle
DOST ŞAİRLERİN GÜZEL BİR DAYANIŞMASI
KUTLUYORUM SELAMLARIMLA
Kinini terk edip birliğe varmak,
Fesadı unutup dirliği bulmak
Her işin özünde dostluğu görmek
Sevgiyi sofraya sunmaktır ŞİİR
çok güzel ifade etmişsiniz yüreğinize sağlık.
Hem şiirin kendisi hem de katılımcı kardeşlerimin desteği MUHTEŞEM olmuş.
Sevgili kardeşim, Değerli kalem Sayın : Emine Özbakır
Gönülden gelen duyguların mısralara duygulu ve etkili bir şekilde aktarılması ile beğenerek ve saygı duyarak okuduğum Çok Güzel Bir şiir olmuş.
Şiirdeki ustalığınızı selamlıyorum. Dokuzuncu Tam Puan Tekirdağ'dan geliyor..
Şiir ve hayat yolunuzun açık ve engelsiz olmasını diliyorum.
Her şey sizin ve sevdiklerinizin gönlüne göre olsun.
Kardeşimin sayfasına Sevgi ve saygı ve başarı dileklerimi getirdim. Lütfen kabul buyurunuz.
Dr. İrfan Yılmaz. - TEKİRDAĞ.
tebrikler
Şair yüreğindeki güzelikleri dizelere şairin niteliği gibi dokumuş. Tebrikler saygılarla.
Harikasınız Emine Hanım, şiirin yürekten yüreğe duygu oluşuna bende kaılıyorum... Yüreğinizdeki güzelliklerin hiç bitmemesi dileğiyle sevgiler.
Bu şiir ile ilgili 39 tane yorum bulunmakta