Medeniyetin yok oluşuyla açığa çıkıyor içimdekiler
Her gece
Her sabah
Her gün
İçimdeki sesle ettiğim sohbetlerde zehirliyorum yalnızlığımı Etrafımdaki sesler zamanı gelip de saklandığında
Yatakların altına
Çekmecelere
Ve gölgelerin ardına
İnsanın kendini buluşu çıkıyor ortaya
Ama içi boşsa içimdeki insanın
Yapabileceğim hiçbir şey yok, yok oluşumun dayanılmaz ağırlığının altında
Kayıt Tarihi : 12.6.2008 13:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!