Haylaz çocuğun yaramazlıkları gibi yüreğim seninle
Hiç tükenmeyecek sandığım sevginle
Kırık döküktü gönlüm
İşte o çorak toprakta birden bitiverdin
Birden yeşillendi
Papatyalar, kır çiçekleri yeşerttin
Buz gibi kara teslim kış ayazında
Çırpınandı oysa yüreğim
Yüreğime, saldırışın kör bir öfkeydi
İçinde ise hepsinden kıymetli olan Sendin
Esareti istemeyense Ben
Soluk dudaklarıma renk vermek isteyense yine sen
Lakin katladın
Yılların üstüme yığdığı yorgunlukları
Ve o son iki kelime ''seni seviyorum''
Enkazları altında bırakırken Sensiz Beni.
Kayıt Tarihi : 1.6.2017 11:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!