Sihir ve Takkemden Taşan Bir Tutam Saç

Sabahları koltukaltıma sakladım
Terzilerden gizlemek için sabahları.
Yitirir çünkü temizliğini bir keten helvacı,
Karşımda irkilmeden duran, sudan bir heykeldi
Bana eski sevdiklerimi hatırlattı
Eski bana sevdiklerimi hatırlattı
Bana eski hatırladıklarımı sevdirdi

Akşam oldu, camlara çekildi bir bir perdeler
Bir bir o yırtık ve derisi dikenli perdeler.
Görülmeye değer kalmadı hiçbir çehre
Silkinmeye namaruz kilime dahi toz bulaştı,
Cesurca katlettiğimiz güzelim yüzyılımızda.
Ve hatta nifak bile ekildi fevkalade pürüzsüz bir papatya gamzesine
Bunu bir solucan yaptı, asil bir İsveç hahamı gibi.

Gece, davulların sesini uyutmaktan yorgun düştü
Şaraptan ve vahiyden başka bir şey yoktu aklında, merhum tercümanın.
Kendini fiziğe ve aritmetiğe adamıştı
İntihardan korkmayı öğütleyen sosyalist ressam
Neden ki 2+2=4 eder, bunu düşünüyordu
Kolunu kıstırmış bir gebe yunus gibiydi,
Heybesinde tükrük bezlerinden başka eczası yoktu
Yarışa dahil edilmeyen maraton koşucusu
Gerisingeri gelmekten onurunu onaramadı.

Veryansın edilen tüm zevksiz renkler
Benim cümbüşümde kendine bir hayat buldu
Evet, onları ben yarattım, renkler benim kulumdur
Tanrının ufağı büyüğü mü olurmuş diyenler kendini bir halt sansın
Basireti kapalı olan manifaturacı
İflas beyanını sağ başparmağıyla onayladı.

Saatlerin sadece zamanı söylediği bir çağdan yolduğum kelimeler
Vaktimi daha pervasız kullanmamı salık verdi
Ayrıksandım dediğim anda
Beni kan kusturtacak kadar mutlu kılan şeydi
Cevizin ve cenevizin inceldiği yerden kopup gelen şiir.

Küçük bir harekeydim ben bu kokuyu tatmadan önce
Şimdi ise parfümeriden nasiplenmiş olmaktan duyduğum kıvançla birlikte takındığım vakur tavır beni ele veremeyecek
Çünkü beni gizlemeyi kendine vecibe seçmiş binlerce yüksükten birisi de iğnenin kendisiydi
Bir iğne batmayacaksa ete, asla yerinden çıkmamalıdır.