Sihir Şiiri - Mehmet Nacar

Bağrımdaki yanardağ patladı birdenbire,
Kızıl lavlar yedi kat gökyüzüne yükseldi.
Gözlerin bıçak attı boynumdaki kendire,
Artık kölesin diye gaipten bir ses geldi.

Lacivert okyanusun yol aldım en dibine,
Balıklar selam durdu gönlümün edibine.
Rest çektim bu dünyanın arına edebine,
Lavlarımın ucunda çözülmeyen buz kaldı.

Bahtımın saniyesi bin yıldan uzun sürdü,
Çektiğim acıları gülücüğün süpürdü.
Coşan gönül atımın yeleleri köpürdü,
Umudun bardağında sunduğun zehir baldı.

Bu nasıl bir sihir ki, eridim kuyusunda,
Yaratanı keşfettim tavrının büyüsünde,
Yanağını süsleyen gamzenin sayısında,
Ömrüme ömür katan sevdamız son masaldı.

Bağrımda bir yanardağ patladı birden bire,
Benliğim lavlarına atlarken durdu küre,
Sevdanın rüzgârında takla attım bir süre,
Düştüğüm kucağında ruhum cennete daldı.