Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Beden beni terk ediyor
Bu hastalık aman vermez insana
Kalp krizi geçirdikten bu yana
Tuhaf tuhaf şeyler oluyor bana
Artık hiçbir şeye aldırmıyorum.
Sinir sistemlerim karma karışık
Kimiyle atıştım kimle barışık
Sanki sıkıntıya bünyem alışık
Düşeni yerinden kaldırmıyorum.
Genelde uysalım,sesim hiç çıkmaz
Doğru bildiğinden yanlışa sapmaz
Bilerek kimseye kötülük yapmaz
Yaban kurtlar gibi saldırmıyorum.
Her hastalık bende hasar bıraktı
Yaşlılığa girdik,gençlik ıraktı
Ruhum susuz kaldı,gönlüm kuraktı
Dipsiz kuyulara daldırmıyorum.
Yıllarca vücuda vuran her yelde
Bir hasar bıraktı,kulakta belde
Kanımda az gider oldu ki kalbe
Hasarlı kalbimi durdurmuyorum.
Bilinmez ömrümün kaç günü kaldı
Yolun çoğu bitti süre azaldı
Bir nefes yaşamak çokta güzeldi
Taze güllerimi soldurmuyorum.
Erdemlik yaptığın hatadan dönmek
Kurtuluş yürekten tövbekar olmak
Günahtan arınıp Cennete konmak
Cehennem düşünü gördürmüyorum..
İbrahim Coşar
Mikdat gardaşımı tebrik ediyorum.
Gönlüne yüreğine ve bedenine sağlık diyorum
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta