Sığmıyorsun O Çocuğun İçine

Bu gece yine sığmadın kelimelerime
Kabul etmedi cümlelerim adını
Öyle bir şimşek düştü ki kalemime
Ortalık mahşer,masaüstü can pazarı
Kirpikten bulutlarım gözlerimde çarpışırken
Kalem tutan ellerim kan içinde
Öksüzlüğe bile henüz alışamamışken
Yetim kalmak üzere tüm kelimeler
Devrilmiş çay dolu bardağım
Parçalanıp gitmiş beton zeminde
Bütün sigaralarımsa ortadan kırık
Bir yanı tutuşmuş yanmakta defterimin
Bir yanım inim inim inlemekte
Bu inlemede kendimi boşvermişliğim
Hatıralarımı yaşatıp,sürdürebilmek
Doğacak yeni çocuklara taşıyabilmek adına
Kalemime seni yazması için diretmişliğim
Hiç söyleyemedim saklamıştım senden
Adınla hatıralarının çocuğuydu kelimelerim
Doğduğu gün alıp kaçmıştım gizlice
Artık öğrenmelisin sevdiğim sende gerçeği
Ben o çocuğu özenle büyüttüm
Ama artık sığmıyorsun o çocuğun içine..