Sığmaz Şiiri - Osman Onuktav

SIĞMAZ

Olmadığın dünya da, her daim vardır yerim,
Desem şişer bu dilim, bedduam söze sığmaz!
Yüreğimden uzak dur, bahanem; dardır yerim
Aşkı düşürdün yere, fıtratta öze sığmaz!

Yontup sıkıştırsan da, daralır duygularım
Arsızlığın gördükçe, çoğalır kaygularım
Şu hayat sahnesinde, yalnızlık kurgularım
Vuslat ateşi olup, yansam da köze sığmaz!
​

Bastıkça damarıma, geriliyor bam telim
Hiddetli kasırgayım, esip duruyor yelim
Nehir olsa da sevdan, alır götürür selim
Yüce dağlar aşsam da, ovan da düze sığmaz!
​

Hazan yaprağı gibi, savrulup durmak olmaz
Kapıldığı rüzgara, adresi sormak olmaz
Dibi delik kalbimi, doldurup yormak olmaz
İlkbahar yaz, az gelir, taşar da güze sığmaz!
​

Anlamlı cümle kurup, son noktayla yürüdüm
Bakmam asla ardıma, vir/gülleri kürüdüm
Ayraç ile kapatıp, sırlarımı bürüdüm
Hislerimi topla çarp, bölsen de yüze sığmaz!
Aşkı düşürdün yere, fıtratta öze sığmaz!​

​

Osman Onuktav
Kafkasi