Sığmadın Ki Kardelen

SIĞMADIN Kİ KARDELEN

Nasıl gördümse seni, yazmak istedim
Kaleme, kâğıda sığmadın ki Kardelen.
Sen anlattıkça dinlemek istedim,
Aylara, yıllara sığmadın ki Kardelen.

Güzelliğine diyecek yok, Rabbim özenmiş
Kaşın, gözün sanki kalemle çizilmiş,
İpek gibi sırma saçlar zülfünden dökülmüş,
Manalara, tariflere sığmadın ki Kardelen.

Ağzın, burnun derken, yüzün güzel
Elin, kolun derken, endamın güzel
Boyun, bosun derken, kendin güzel
Akıllara, fikirlere sığmadın ki Kardelen.

Yiğitlikse yiğitsin, eline su dökemezler
Cesurluk denince, bileğini bükemezler
Fedakârlıkta, yanından geçemezler
Dostluğa, yarenliğe sığmadın ki Kardelen.

Acılar pişirmiş seni, çelik olmuşsun
Bazen üzülüp, yıkılıp sararıp solmuşsun
Yüreklere her zaman huzur olup dolmuşsun
Deryalara, Ummanlara sığmadın ki Kardelen.

Konuşman samimi, bakışların candan
Asaletin geliyor, damarındaki kandan
Saygıyı, sevgiyi tam koymuş Yaradan
Gelmişe, geçmişe sığmadın ki Kardelen.

Yiğitlikte, cesurlukta önde gelensin
Yalan söyleyeni dostluğundan silersin
Güvenmenin ne olduğunu tam bilensin
Kitaplara, romanlara sığmadın ki Kardelen.

Yanık yanık sesin var dinlemeye doyulmaz,
Başlayınca söylemeye insan nasıl bayılmaz,
Sen varsan, beden de yürekte yorulmaz,
Şarkılara, türkülere sığmadın ki Kardelen.

Darda olanın yardımına koşarsın,
Derde derman için dağları aşarsın,
Doğruluk, dürüstlük, vefa için yaşarsın,
Yerlere, göklere sığmadın ki Kardelen.

Gülersin, üzülürsün etten kemiktensin
Yiğitsin, yüreklisin demirden çeliktensin
Doğrusun, dürüstsün altından gümüştensin
Destanlara, masallara sığmadın ki Kardelen.

Her şeyin iyi güzel, çabuk kızıyorsun
Yüreğine yazdığını, bir kalemde siliyorsun
Arkana bakmadan çekip gidiyorsun
Kalıba, cendereye sığmadın ki Kardelen.

Dinini bilen, imanın sırrına erensin
Gerekirse Vatan için can verensin
Şehide, gaziye kol kanat gerensin
Devlete, ümmete sığmadın ki Kardelen.

Türkülerin yürekten yanık yanık söylersin,
Yolcuyu yoldan, hastayı ölümden eylersin,
Ortalık fitne fesat dolu, işin zor neylersin,
Dünyaya, âleme sığmadın ki Kardelen.

Neden yazıyorum ki seni, ummansın
Yokluğa, sıkıntıya, üzüntüye dermansın
Sevmeye, sevilmeye, insanlığa fermansın
Saraylara, köşklere sığmadın ki Kardelen.

Seni yazmakla olmuyor, yaşamak lazım
Yiğitliğini, cesaretini taşımak lazım
Bol bol dinleyip, yüreğini anlamak lazım
Aşka, sevdaya sığmadın ki Kardelen.