Sığırcıklar Şiiri - Hacı İbrahim Sağır

SIĞIRCIKLAR

birgün
camdan dışarıya baktığım birgün
karatoprağın beyaz gelinlik giydiği birgün
sığırcıkların yemek artıklarına üşüştüğü birgün
görmüştümde onları yazmak gelmişti içimden
sığırcıklar demiştim de birden
gerisini getirememiştim
bir kelimeyi bulmuştumda
gerisini yitirmiştim
çocuk aklımla kuşlar diyecektim
diyecektim de oradaki tehlikeyi haber edecektim
aman ha diyecektim
onları uyaracaktım
komşu oğlunun kurduğu tuzağın
üstüne sakın ha konmayın
ucundan kıyısından yiyin ama
tuzağın üstündeki ekmeğe sakın dokunma
diyemeden hiç birşey pır diye uçtular
bir tanesini yalnız bırakıp kaçtılar
köşe başında sinsice bakan komşu oğlu
koştu hemen sığırcığın yanında aldı soluğu
sığırcık kurtulmaya çalışıyordu
komşu oğlu fırsat vermiyordu
işte dedim sığırcığım kadersiz
buraya kadarmış ömrü geldi kondu habersiz
ömrü kısa oldu kuşcağızın
elinden oldu ölümü bir haşarı yaramazın
demek ki onunda yazısı böyleymiş
aç karnını doyurmak için ölmekmiş
kimbilir bizler ne olacağız
hangi derenin berisinde kalacağız
yazan kaderimizi ne kadarlık yazmış
ne fazlası var ne eksiği nefesimizi tam saymış
bitince nefes anlayacağız ki
boşaymış burası eğer bilmez isek hakkı
yaşayalım burada dolu dolu artık
kalmadı zamanımız birde geriye baktık
ne çabuk geldi geçti
koca bir ömür tükendi
sorsalar bize neler yaptık
bir boğazımızı kurtarmaya çalıştıkca çalıştık
baktık her zaman başkasına
yarıştık onlardan daha da iyi olmaya
aslımızı neslimizi unuttuk
iyi belledik burayı asıl yerimizi unuttuk
sığırcığın misalı doyurduk ta karnımızı
aç bıraktık ruhumuzu gönlümüzü yüreğimizi

Hacı İbrahim Sağır
21 Kasım 2009