Sığırcık Şiiri - Hamza Mamaş

Sığırcık sürüleri uçtu önce,
Ufuk karardı ardından,
Filize düştü ilk dolu.
Işte bu sonun başı oldu.

Güneşi soğutmakla korkuttular.
Dize kadardı katran.
Dar ağacı kuruldu hayale,
Gülümseme sesleri sustu ardından.

Çocuklara kaldı büyüklük.
Yanakları göz yaşı ile yıkanan.
Belirsizliğe açıldı kapılar.
Gökyüzü uyurken, acıydı yerkürede uyanan.

Elimizde harabe mimari.
Hayaller, korsan duygulara tutsak.
Yaşasak ne oysa ya da yaşamasak.
Murat eylemiyor gök,
Namümkün hürriyete dokunmak.

Mefkuremiz ateşten kurtulana dek.
Beklenen rüzgar bana da gebe.
Solmassın hayatın hayali.
Dallar tumurcuğa kavuşana dek.