Sığırcık Şiiri - İlhami Şenol

sığırcık dalda dondu,
kar yollara dağlara doldu,
sığınamadı bir kovuğa,
açtı,
çırpındı durdu sağa sola,
fakiride zenginide düştü kendi derdine,
talihsiz sığırcık kahretti kaderine,
beyazdı yeryüzü,
griydi gökyüzü,
zemheri inmişti bir kez,
rüzgar,tipi,yok başka bir ses,
bir kez parkta bankta bir yaşlı gördü,
soluk yüzü karla örtülmüştü,
koğuşturmuş kollarını,bükmüştü dizlerini,
kahverengi bir şişe yana düşmüştü,
umarsız bakakalmış dünyaya,
terkettiği memleketini ve bıraktığı babasını,
anımsayan,
bir adam,
yanından geçerken ağladı ama,
kaçırdı donmuş gözlerden gözlerini.
donmuş adamı kaldıranlar hem yaşama salladılar hemde adama,
işte aynı talih
dal bank olmuştu.

(1991'in o şiddetli soğuğunda bir sığırcık gerçekten dalda dondu. haberlerde evsiz bazı insanların da donduğundan sözediliyordu.)