Sığıntı Şiiri - Cağlar Akarsu

...
Defterlerde kaldı tüm satırlar,
Hüzünle hepsini okuyorum,
Yığıntılar içinde şiirler,
Kristal bir şişe gibi, kırık,
Her damla gözyaşı olup akıyor,
Tepemde ki kubbeler, çöküyor,
Taşlar altında ezilmiş, kalbim,
Gelmiş bir kıyamet alameti,
Yaşamın son noktasına koşuyor,
....
Geride sadece, hüzünlü şarkılar,
“hani o bırakıp giderken seni”
Üzerimde bir yetimin garipliği
Satışa çıkardım, tüm yazılarımı,
Parçaları artık bütün yapamıyorum,
Kırılmış saçılmış cam taneleri,
Kelimelerimde ki kan, yüreğime akıyor.
...
İnsanların kapısında bir dilenci oldum,
Yalnız kalmış, sokak lambaları,
Dostluk ve kardeşlik, bulmak için,
Dilenci gibi, her kapıyı çalıyorum,
...
Çok, uzaklardan bir ses! !
“ne olursan ol! gel! ” diyor,
Konya ovasında, bir türbe,
Zamana meydan okumuş,
Boynu bükük, kırık kalbimle,
Dilenci gibi, kapına sığınıyorum.
....
Yansın artık tüm ışıklar,
Aydınlık bir yol olsun,
Önümü, hiç göremiyorum
....
23/ağustos/2003