Sığıntı Karanlığı Şiiri - Ahmet Aktaş

puslu bir duman havası gibidir yaşam
dilin amana getirilir
sığıntı karanlığı heyulalığında
ufkun sarsıntılı anı sana uhdeleşir

sonra kapanır çelik kapılar üstüne
dar pencereler demir saçaklarla örtülür
savrulur herkes çiğ tanesi gibi
yanında yalnız
yalım yüzlü yapayalnızlığı görürsün

bildiğin gibi değil
coşkun sefaletin harabe bendi yıkılır topraklarına
keza kolay kolay yertinemezsin
o düş paletinin
sahte toz pembeliğinden katı aydınlığa

nihayetinde
hiç kurtulmuşluğun yolu da yok sanırsın
içine savrulduğunda karamsı döşemi karabaşlı düşler
alışasıya kadar örtünmez de gözlerin
öğlen bel iki büklüm
acınası yok ikindide gelir ölüm
ve dişlerini döker iç bülütlarının
artık,sevinebileni de göremezsin içinde
seyrine dalamazsın
bahardöleti:dağ kekiğinin,karabaş otunun
ve kudretinden sual sorulamayan
meyhoş avareliğiyle çiğnediği semiz otunu aşıkların

puslu bir duman havası gibidir yaşam
dilin amana getirilir
sığıntı karanlığı heyulalığında
ufkun sarsıntılı anı sana uhdeleşir

bildiğin gibi değil
yokluk dehşetinin kızkacında
peltekleşir bir can canında
tutuklu kalır ahın dilinde
ahın iki büklüm eyvah!
ömür zamanından
tenden boşa akan bir ömür görürsün

hatta çizgileri bozulur
varlığın yüzüne birtürlü çalamadığın resimlerin
bürüşür bakışların,gök-yüzünden akar
kalkar -ana- eli havaya
Haydan okkor dilini özlediği gülüşüne atar

sonra her hadsizliğini perçinleştirir acımasız özletenler
sırtında ay
tozlu yollarda diline küfür yürüdüğünde
önce zerafetini kaybedersin yüzünün
ya da azar azar enğinlerdeki bedenini
ve yine çarptıkça bakışların
kötürüm ahlaklı insanların yüzüne
yüzene canhavliyle çekersin
böcekleri çiğnenmiş al ipek perdeleri

sıkılsıkım bir hale bürünürsün
perperişan müşaadesiz görünümün
sonra sefaletin sırrıyla yıkılır özlemlerin
kendine dönüşün
sadece bir öykünmeyle olur
haberdar bile olmazsın bunlara
felç tutmuş ellerinden de bir şey gelmez
ama yine de
öksüz bakışlarını serersin yetimlerin üstüne

2005

Viranşehir