Sığıntı Şiiri - Ferda İnanoğlu

bilinmezden gelip bilinmeze giderken
açıldıkça açılıyor perdeler
kendimden kendim doğuyorum milyonlarca yıldır
karanlığı ateşle yırtarken
havva’ dan eskiyim

kara deliklerden fırlamış nebulayım
doğduğumda yaşlanırken
Sümer’ de tanrıyım
mağara duvarlarında şifreyim

göğün gözünden ağlamaklı ahmak
yerin gözünden yutulası solucanım
kainatın zerre noktasından azım
kendi rüyalarında kocaman devim

bir ayağım toprakta
bir ayağım sonsuzda
inançlarım kırık dökük
Aden bahçesinden kaçtığımdan beri
bir yanım bağlık bahçe
bir yanım uçurum

suretimin hiçliğinde yankılanır tüm acılar
en derin uykularımdan
kabuslarımı giyinip uyandığımda
tekrar tekrar kanatırım yaralarımı
kutsal kabeyi yapan da benim
Roma’yı yakan da
kendime sürüldüğümden bu yana
gözlerimde evreni yaşıyorum
sırtımda kocaman güneşi taşıyorum

yabancı bir boşluğa açılırken kapılar
kan ılıklığında yağan cemreyim
bulutları okşayan rüzgar
dağları bölen okyanusum
suyun izinde çıplak bir yalnızlığım
doğuyor ve yeniden doğuyorum

Ferda İnanoğlu
2023_İSTANBUL