Sığıntı Şiiri - Talat Ülker

güneşi avlamaya karar verdiğimiz gün
başladı ayrılıklar
söz verdiydim bekleyenlere yola düşerken
solmadan yavuklumun ellerinde kınası
yeni ağıtlar yaktırmadan anama
dönecektim
ama şehir yuttu beni,
yollar unuttu beni
gölgesi yüreğinden daha büyük
ağzı kalabalık
eli kanlı adamların
ve kaypak adımların
kin kustuğu sokaklarda kirlendim,
akla beni

gözlerimde bulut yoksa
nemlenmiyorsa kirpiklerim
geniş değilse yüreğim
ayaklarım sığmıyorsa yollara
bitmişse azığım
bil ki,
güneşi çalınmış vadilerde üşümüşümdür
sar ana kokan kollarınla sımsıcak
ve sımsıkı kucakla beni

sahipsiz gölgeler kesti yolumu
ufkumdan güneşi çaldı bu şehir
gecesi yutarken ümitlerimi
düşlerimi bölerken şafağı
çıplak vücutlarla doldu bu şehir
dönemem,
sözümü unuttuğumdan değil
yola çıksam,
beni bin parçaya böler bu şehir
türküleri unuttum
çoktan kurudu yakama taktığın gül
gel,
al başımdan sevdayı,
bırakma bu yükle beni

bu şehrin
katran karası gecelerinde
sesinin yankısından korkan
çocuktur şair gönlüm…
ezgilerimi çalan bulutlar göğe kaçtı
yaşamak bir başına oynadığım saklambaçtı
ben yollarla kavgalı
yıllarla davalıyım
unutma gecenin gün görmemiş köşelerinde
ara sıra düşlere gel,
yokla beni

ben sana vurgunken ölesiye
ben sana tutkunken
hava gibi
su gibi
ekmek gibi muhtaçken sana
geciken gün gibi
vakitsiz biten tütün gibi
özlüyorken seni
şehrin günahkâr gecelerinde
kendimle kavgaya tutuştum
sevdamın peşinde ruhumun hırsızları
gönlüme musallat çağın Züleyhaları
kaçıyorum,
sakla beni

vakitsiz sararan gül yaprakları gibi
döküldü toprağın saçlarına
gün görmemiş sevdalar
yanık ezgileriyle kanatlarını yakan
bir bülbülüm suya hasret
biliyorsun,
sensiz bahar gelmedi bu diyara
dönmedi göçen kuşlar
bilmem ki kaç zamandır
aklım yüreğime küskün
yüzleştir gerçekle beni

beri gel
sevda bahçesinin gün görmemiş çiçeği
düşlerimin yeşilbaşlı sunası
beri gel
ıslat
yüreğime ser karanlığı
dağın öte yüzüne saklanmış bahar
ağustos soluklu bu hoyrat rüzgâr
alıp götürecek beni bak diyar diyar
a canım kurban olayım
istersen gölgen olayım
ardınca sürükle beni

senin için nöbet tuttum
yalçın dağların dargın nergislerine
yorgun ve ümitsiz yüzlerin
sitemkâr bakışlarında yitirdim gençliğimi
ben ki
gönül yurdunda susuz kaldım
uykusuz kaldım
aç kaldım
ve her şeye geç kaldım
bari sen dur
gitme n'olur,
bekle beni