Sığıntı Şiiri - Cemal Aydoğan

SIĞINTI
Bir toz zerresinden zerre halinde
Ruhun belirir ana rahminde
İlk sığıntın başlar bedeninde
Dokuz ay sonra gelirsin kaoslar dünyasına

Ağlarsın can gelir ilk nefesinde
Yeniden sığınırsın ana kucağına
Emzirir doyurur seni memesinde
Şaşkın şaşkın bakarsın anacığına

Hayat başlar günler geceler geçer
Bir daim yaşarsın hüzünler neşeler
İlk aşkı tadarsın ergenliğinde
El ele tutuşursun sevgilinle

Sımsıkı kucaklarsın sevginle
Yağmurlarda ıslanırsın
Telaşla kaçarsın
Kuytulara sığınırsın

Gemilerde dolaşır engin denizlerde
Geri döner sığınır güvenli limanlara
Kuşlar yuva yapar sığınır ulu çınarlara
Çeşitli canlılar yatar kış uykularına

Sığınır ıssız karanlık mağaralara
Sevdiceğinle bir yuva kurarsın
Geceleri sığınırsın sevgiyle koynuna
Hayaller kurar rüyalar görürsün yaşarsın

Yıllar yılları kovalar olgunlaşırsın
Mutlulukla hüzünlerle geçer gider
Sayılı olan günlerle geceler
Ömrünün son demlerinde yaşarsın hazanını

Vaktin gelir ölüm çalar çanlarını
Bırakırsın geride sevdiğini canlarını
Bedenin bulur daracık mezarını
Kimileri benim gibi Abdal Divane gezerken

Ruhun azat olur sonsuzluğa bilinmeden
Sığınmak için gidersin yolculuğuna yeniden
Cemal AYDOĞAN 14.11.2017