Sıgıntı Şiiri - Selahattin Özbaş

sıgıntı gibi sıgınmıştım kalbine o an
elinin tersiyle iteledin sen beni
yanan yapayalnız kalbimi bir anda
kaldırıp attın bir kenarıya acımasızca

sagnak yagmurlar başlamıştı gözlerimde
adını anmaya utanıyordum kutsaldı
bakmaya kıyamıyordum cok güzeldin
bir anda iteledin attın beni cöp kenarına

ne duygularla hislerle sıgınmıştım sana
ben anlatamadım bendeki seni sana
anlamsız geliyordu sensiz olana herşey bana
ama sen anlamadın bendeki seni seni sevdiğimi

ve bitti artık kalbimdeki sancılı acılar
bak dindi gözümdeki anlamsız yaşlar
şimdi sen mutlu ol diledigince huzurlu
ben yokum artık hic olmadıgım gibi