Sığınmışlık Şiiri - Tenor Engin Yavuz

sadece bir göz oda olsa
sadece ben olsam ve sığınsam
sessizlik adasına.
Ölüm kokusu vardı ben o şehri
terkederken
bir at arabası arkasında yağmura mahkum atların
bozulmuş nalları üzerindeki
acı danslarıyla vardım o köye
yoktu kimse,
sadece Tanrı hediyesi ölüm kokulu yağmur.
Şehir tükenmişliği kokusu,
şehirin orospu kılıklı, bukowski yanlızlığını
gömmüştüm artık ve yüreğimde sadece
sığınmışlığın verdiği hüzünle karışık
bir huzur vardı.
Çok ağladım o tükenmiş şehirlerde
aşk acısı
yalnızlık hep başroldeydi
tüketilmiş kısır bir türk filmi senaryosu gibi.
aşkın en ateşlisini bile ben hüzünle yaşadım
toprak kokusunu çiğerlerime çektikçe
yığılmışlığım
tükenmişliğim hepsi yok oldu
artık ben eski bendim ve sığındığım bu şiir adasında
seni yazabilridim sevgilim.
BU satırları yazarken yüreğimdeki
garip dinginliği anlamaya çalışmaktayım.
yaşama karşı tüm beklentilerimi gömüyorum
sığınıyorum yalnızlığıma ve
bekliyorum daha hangi acılar gelecek yüreğe
.......