Sığınma Denizi Şiiri - Ali Rıza Ertan

Gelgitlerle artıyor şiir, öyküsü uzun;
Girer yoğun sise, bulut kararmasında
Gömüldükçe kuma, tadlanır devekuşlâyın
Umursuzun, yüreği siniğin, ciğeri soluksuzun
Görgüsü, kılgısı imlemesinde, düş kurmasında
Dursa gerek. Sormagılın işte, bağışlayın.

Dönebilse; elindesizliği mi zor, hanisi
Yok bilinci, ya da “ben” kısır döngüsü
İlersizi, ilgili yapanda ne saygısı
Suya koşut çıvdırak bir taşlâyın
Ardında çevresi, yanında oylumunca su
Denize karışması, denizde birikmesi sonlâyın

Dayanmaz bir gün, gider akıntı
Kalır kum. Geçer suyun eleğinden;
Yalıtır su taşa, kuma sulâyın
Devrisi güne ayarlana kum saatı
Tırmanmaya geçişi zorlu dağ eteğinden
Tasası, ürküntüsü beklettik; varsa yokuşlâyın

Yaşlanması değil, uzaklaşması bizden; söz olunca
Tanışlığı kendi kendisiyle, sır yansılaması
Kol çatısı, taş yapısı, haylâzlığı
Çiziktirin, biriktirin, yineleyin hisâbını bunca
Kalmasın eski günlerden bir iz; çün:
Sığınma denizinden açtım yelkenimi yeni uzaklara