Sığınma
Kendini bilenler,oyuna gelmez,
Dolma akıl,bilgesine sığınma.
Asıldan olmayan,terbiye bilmez,
İcazetin, belgesine sığınma.
Kalbini karartma,nefsin hırsında,
Oku yücelirsin,hayat dersinde.
Amelini işle, kendi örsünde,
Körüklerin yelesine sığınma
Hakikatten yoksun, ne bilir dini,
Her gittiği yerde kusar o kini
En güvenli yerde av eder seni
İhanetin kalesine sığınma.
Saygıdan yoksunu,sanarlar beydir
İstersen sırtına has kumaş giydir
Kendini beğenmiş ne tuhaf şeydir
Bencilliğin gölgesine sığınma
Sinsi,sinsi tenhalarda buluşur
Yedi sülaleni sorar tanışır
Güler yüzlü olur kibar konuşur
Siyasetin bölgesine sığınma
Azmi olan elbet nefsini yener
Nefse uyanların ışığı söner
Doğruluk hak yoldur ilimse fener
Cehaletin beldesine sığınma
Tuncay uyan fayda getirmez gaflet
Her günün üstüne eklenir külfet
Özdeki şereftir ar edep iffet
Düzen bazın cilvesine sığınma
Tuncay Akdeniz
Tuncay AkdenizKayıt Tarihi : 5.4.2010 18:58:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.