(Paulo Coelho'nun Piedra Irmağının Kıyısında Oturdum,Ağladım adlı kitabına ithaf olunur.)
Ya coşkulu olmalı yağmur
ya da susmalı
yağmur dilinde Meryem
damlaların anası olmalı
ve ölüm ne kadar da sessiz
yere düşen her damla bir intihar
intihar yeni yetme bir çocuk
ellerimiz ne kadar da yalnız
biz çocuklar gökyüzünü
ağzımızdan soluduğumuzla
bir defada intiharsız parlattık
biz çocuklar hiç olmadığımız kadardık
hiç ölmediğimiz kadar
ve yalnızlık ne kadar da yalnız
ben bir keşiş isem ey Meryem!
dualarım ne kadar da yalnız
dün gece bir buhranda tanımladık
birbirimizi
duygularımız ne kadar da pazarlıksız
gündüzün alacakaranlığa
kavuştuğu anda
Tanrı düşünü gerçekleştirsin
ey Meryem!
ben bir dua isem
gökyüzü ne kadar da katışıksız
yıldızlar ne kadar da sönük
Tanrı emanetini alsın
İsa sensiz bir hata
ben bir ayin isem
kiliseler ne kadar da sessiz
ve ey Meryem!
ben bir ölüysem
mezarlar ne kadar da yalnız
ruhların onulmaz yangını bittiğinde
ey Meryem!
eğer ki ben sen isem
Tanrı ne kadar da yalnız!
Kayıt Tarihi : 22.3.2004 23:52:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!