Sığınma Şiiri - Ali Dikili

I.
Şehir
biriktirir biriktirir de
çiğner çiğner de
salar salar
kusmuğunu üzerime,
hak edecek çok şey yaptım:
en posası çıkmış
sövgüleri...
yergileri...

II.
İşte ben bir adamım
kendi hapishanesini kuran
aşk kapanmışlığınca
boyası akan
resimlerden hüznüne kaçan.
Bakışlarım
acılarımın yazgıma
teğet geçeceği günlere ayarlı
ki yazgım
başka mazilerden çalınmamıştır.

III.
Modern gülüşler kalbimde iğreti bir tat bırakırken,
acılarım uçuran gözlerine yenik düşerken,
uçurum gözlerin beni hiçlikten tutarken,
yazgımla neden saklambaç oynarım?

Sürsün bir süre sürgünler,
sürünedursun gülüşlerden süzülen hüzün,
sensizlik en iflah etmez zulümdür,
sürsün bir süre sürgünler.

IV.
Yaşamak ağrısı devam ediyor,
yok hayata iman etmeyeceğim işte.

Ve
mısralarımı kuşandım
sığındım ürkerek sevdana,
şimdi sen
tutkularımı kuşanıp
en zırhlı cibinliğim olacaksın.

ikibinüçyılınınekimayınınüçüncügünücumaonüçakrepdörtyelkovan, antalya