Sığınış Şiiri - Kalemin Hüznü

SIĞINIŞ
Kalbimdeki her duâ,bir bir dönüştü âh'a
Gidişine darıldım çalma artık kapımı
Gündüzümün rekleri boyandı simsiyaha
Işığına kırıldım çalma artık kapımı

Bu hüzünlü sevdamın kör kuyusunda yittim
Can havliyle bir anda seni gönlümden ittim
Öyle bir acıydıki tuzla buz oldum bittim
Dertlerime Karıldım çalma artık kapımı

O yalancı diline,tatlı sözüne kandım
Nasıl güvendim sana oysa gelirsin sandım
Seviyorsun zannedip,bir yalana inandım
Çok bekledim yoruldum çalma artık kapımı

Seneler gelip geçti bir an yüzüm gülmedi
Seviyorum diyen yar şu halimi bilmedi
Ne bir sevinç ne arzu,yüreğimde kalmadı
Heveslerden arıldım çalma artık kapımı

Yüzüm yere düşerken,bir boşluğa kıvrılıp
Hasretin feryadıyla,için için kavrulup
Sığınarak umuda,dört bir yana savrulup
Seccademde duruldum çalma artık kapımı

Bir yudum sevgi için aşk bağına konandım
Sensizliğe ram olup her nefeste sınandım
Sevecek başka yâr yok en sonunda inandım
Ben Rabbime sarıldım çalma artık kapımı