Sığınırım Şiiri - Üzeyir Aydın

Gecelere sığınırım
Geceleri şafaklara bağlarım
Kendi yüreğimi kendim dağlarım
Gözüm yaşı akmasada bende ağlarım
Geceden şafakla ezanlar okunur
Bu geceler bana çok dokunur
Geceler sessiz, kimsesiz
Konuşan yok yerli yersiz
Ben beni dinliyorum
Geceyi gündüze ekliyorum
Gecelerde seni bekliyorum
Gece yoksun gündüzde yoksun
Demek ben açken sende toksun
Sen çağırsan ben gelirim
Olmaz olamayacak bilirim
Sadece bu benim hayallerim

1979; ekim; balıkesir