Sana kalsa; hayallerini bile esirgersin benden,
Ne düşte gösterirsin kendini, ne gerçekte,
Kör bırakırsın beni çöllerde gündüz gözü,
Bir kuru haberini bile göndermezsin rüzgarlarla,
Esirgersin kuşlardan,
Kervanlardan,
İstersin ki; acılar sarıp sarmalasın beni
Her yandan.
Sen değil misin bu güzel denizdeki bu güzel parıltı?
Batan güneşe karşı wski çamlarda başlayan yangın?
Çığlık çığlığa uçuşan martı?
Ormandan denize doğru yola çıkan çam kokusu?
Şu kelebek, bu karınca?
Bu yalnızlık, şu özlem?
Yıllar yılı çekip durduğum bu çile,
Şu elem?
Neye baksam ona benzetiyorum seni,
Neyi görsem; seni görmüş gibi oluyorum,
Güneş doğuyor seni andıra andıra,
Güneş batıyor, sanki sen batıyorsun ufukta,
Akşamlar beni itiyor yalnızlıklara senin gibi,
Geceler geliyor senin gibi amansız,
Zamansız düşürüverdin beni karasevdaya
Zamansız.
(GÜVERCİN isimli Serbest Şiirler 'inden > 65-66/100)
İsmet BarlıoğluKayıt Tarihi : 17.4.2005 11:05:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)