Sığındım Şiiri - Kara Osman Nalbant

Sevda beni yaktı, çakmak çırayı
Çiğdem el sürmeden yıktı sarayı
Yine sol yanımdan, aldım yarayı
Mevla yardım etti, göle sığındım

Yumdum gözlerimi, gittim ezele
Çiçekler toplayıp verdim güzele
Haziran ayında döndüm gazele
Seher vakti esen yele sığındım

Bu yalan dünyada çilem dolmadı
Senelerce yandım gören olmadı
Muhabbet edecek dilber kalmadı
Yükledim göçümü küle sığındım

Yar için yaşadım yaşa basmadım
Namerdin sözüne kulak asmadım
Zincire vurdular zinhar susmadım
Adım şeyda bülbül güle sığındım

Bin çınar kestiler bin çam bürdüler
Bir gecede yüz bin defter dürdüler
Gerçeği söyledim köyden sürdüler
Taş bastım bağrıma, ele sığındım