Sığındığım Tek Kucak Şiiri - Necat Önder

Her gölgeyi işte dost diye izliyorken ben
Seni gökte ararken yerde buldum aniden
Artık sen oldun benim ilelebet tek arzum
Hayalini ararken evet ben seni buldum
Her şey gün kadar açık bir deniz kadar berrak
Senmişsin aradığım meğerki yalınayak
Şimdi bütün sırrımı sana dökmek isterim
Kollarıma sararak öpmek, öpmek isterim
Koklamalıyım seni gülü anarcasına
Nefesinle kavrulup bünyem yanarcasına
Ve artık gözlerine dalıp uslanmalıyım
Gözlerinin narında köz gibi yanmalıyım
Azat kabul etmez bir köle say ister beni
Peşinde bir karanlık gölge say ister beni
İster beni kendine ram olmuş bir uşak say
İster filanca şahsın kuskununda kuşak say
Ama yeter ki bir fark olduğunu seziver
Böyle bir düşüncenin verasında geziver
Farkım farklılığımı haykırmak sanma sakın
Zira varlığımdır ki yokluğuma çok yakın
Ha bir adım önümde hayat denilen alet
Ha bir adım gerimde yokluk denilen afet
Kıldan bir iplik benim artık denge unsurum
Kim bilir ki sevmektir beklide tek kusurum
Akıl bende yalnızca yolumu kesen bıçak
İnan ki yalnız sensin sığınacağım kucak
Elini uzatmazsan bil ki ben öleceğim
Yemin olsun ki artık sensiz gülmeyeceğim