Sığınamıyorum Şiiri - Cağlar Akarsu

....
Ağlarken gülebilmek isterdim,
Geceler bir örtü gibi üzerimde,
İnsanlardan kaçmak için sığındım,
Dünyayı görmek istemiyorum,
Bazen nefretim dağları aşıyor,
Kaybolmuş egolarım içinde
Bıraktığım tüm kişileri bulamıyorum,
Çevrem de koşturuyorlar, arsızca
Bakıyorum hiçbir zaman göremiyorum,
Bir çobanın üzerinde kepenek
Korumak için, yel den kendini.
Eserken arkasında tüm rüzgarlar,
Kuzuların sessizliğinde zaman,
Kendini bir başına bırakmış,
Dağların ortasında bir mera,
Otlar diz boyu fırlamış,
Saldım bu gece vakti tüm sürüyü,
Korumasız kalmışsa tek başına,
Sığınmak isterdi, bir ağaç altına,
...
Ne kadar aşılmaz olaylar,
Sırlar ülkesinde yaşarken,
Beyim de yer etmiş, kuzular
Bu yerlerde koyunların hüzünlü sesi,
Yüreğime kor gibi düşünüyor,
Yanıyorum, sanki zamanın ateşinde
Dalmış, gözlerim çok uzaklara,
Yanındaki çoban bile bulamıyor,
Yaşıyorum sanıyorlar bu alemde,
Hiçbir dem de yaşamadım, biliyorum
...
Kendi içinde çökmüş bir viraneyim,
Tahtalar her basamak da gıcırdıyor,
Meralarda başı boş kalmış mahluklar,
Ne kadar hür yaşayabiliyorlarsa,
Ağaçların budaklarındaki kurtlar
Her zerremi ayrı kemiriyor,
Direnmek için tüm şartları zorluyorum.
...
Doğruları söylemek bir kabahatse,
Suçlu olmadım, fakat eziliyorum,
Anlatmak istediğim her şeyde bir zincir,
Vurulmuş ellerime ve sözlerime,
Köleliğin yüksek mertebesinde,
Bulabildiğim tek şeyde yazılarım,
Bazen onların bile, bırakıp gittiğini
Görerek, çaresiz bakınıyorum,
..
Ah geceler! !
Örtülerine sarıldığım dostum! !
Gündüzleri gördüğüm bir anda,
Sanki deli divane oluyorum,
Çoban ve kuzu doğada eş ise,
Geceler ve insanlar, bütünleşiyor,
Sorgulama, zamanın arkasına bakarken,
Bir kader var, her çizgide,
Gelip de geçerken bir gün,
Hiçbir şey kalmayacak biliyorum.
...
21/ekim/2003