Sığınak Şiiri - Muhammed Yağmur

Bu dünya üzerime yıkıldığında
Tek bir yere kaçabildim: sana
Sesin, en derin çöküşümde
Bir dua gibi doldu içime

Kimse bilmedi ne fırtınalar atlattım
Ne yıkımlar, ne suskunluklar…
Ama sen, beni en kırık yerimden tuttun
Ve bir sevdayla sardın bütün yaralar

Ben artık kimseye anlatmak istemiyorum
Çünkü sen duyuyorsun kelimesiz bile
Duruşunla bile yıkılan duvarlarım
Bir bir yeniden yükseliyor içimde

Ben bu hayatı baştan yaşarım seninle
Acısıyla, sancısıyla, çaresizliğiyle
Yeter ki sen “buradayım” de
Sığınak olur bana, yüreğinle...