Sığınak Şiiri - Esma Canyurt

Bir gökyüzüm var,
yıldızlar kadar sessiz,
ama hep orada.
Babam…

Gecelerin sükûnetinde
en çok onun sesi yankılanır içimde.
Geçecek kızım… der gibi
görmeden tutan bir el gibi,
ben düştükçe
o hep ayakta.

Dünya kalabalık, dünya karanlık…
Ama bir yer var,
hep bana açık.
Bir omuz,
bir dua,
bir susuşta bile binlerce kelime.

Babam…
Acının tarifini bilmeden
benim tüm acılarımı taşıyan adam.
Kendinden ödün verip
gölgemi bile gözeten.

Bazen
yorgun gözlerinde bir çocuk gibi
ben dinlenirim.
O, konuşmadan anlatır;
ben gözlerimle dinlerim.

Zaman geçer,
yollar ayrılır,
gölgeler uzar…
Ama bazı insanlar
hiçbir mesafeye yenilmez.
Bazı sevgiler
hiçbir ömre sığmaz.

Baba…
Sen, benim
dünyaya tutunma nedenimsin.
Ve bil ki,
gittiğim her yerde
senin güçlü suskunluğun
beni taşır.