Sığınak Şiiri - Mehmet Huzun

ve sığındım bir taşın arkasında küçük bir çakıl taşı..
saklamalı dedim beni muhakak saklar,
yada korumalı.
Oysa üstüme gelen bin yıllık bir istila akını ölümlerden kopmuş şeytanlar atlarıyla...
vuruyorlar beden paramparça kanlı ve iğrenç bir manzara..
düşmüşüm bir çakılın arkasına,
korumalı beni ve yüzyıllık geçmişimi güveniyorum ona
vede deli baş rüzgarlardan kopan bir ruha
sesleniyorum tarihten karınca ayağınca
ey ölüm ne acısın ölsen sende
kurtulamk istiyorum sendende
ve paramparça bedenim istila
bugün bir parça koptu bende
yere düşerken yedi parça
ağıtlarmı!
neye! Kime?
ey her dilde ayrı ismi olan sen yaradan desem ben..
neden seyircisin
hiçmi feryada bakmazmısın
yedi can bir çakıl taşının ardından... yedi bin yıl kan...
sana sesleniyor
neden sağırlığın
hani sen can...
can sendin yaradan...
ölüme dur de yeter...
hani ölümde ölecekti
düşen her fidan fidana can veren ölümmmü yaradan? ? ? ?
düşlerimden say deliliğime ver parçala bedenimi
ama sığınmışım yöreğine yöreğim yedi parça her parçada bir can
yetmezmi son uçtayım
senden uzak değilim
sana yakın değilim
aramızda bir çakıl taşı
koruyor beni bin şeytandan bin yıllık acılarından
ve tufan şeytanlarından
ve o çakıl taşı şimdi
ta uçlarda gizli bir SIĞINAK..yedi cana can
ölüm sende ölesin emmiii