Sığınak Şiiri - Erdem Eren

Elimde kalem-kağıt
seni yazasım geldi fikrime..

İç çekişlerle ne yazacağımı bilemediğim bir tutkuyla
seyredalıyorum sen/li anıları,canlandıra-canlandıra
Öyle bir 'sen'sin ki bende
ne kağıda sığabiliyorsun
ne yüreğe..

Hani böyle düşünüpte için-iç'ine sığmaz ya
bu nasıl bir ruh hali
nasıl bir aşk
''tarifi imkansız dedikleri bu olsa gerek'' der gibi

Şu saatte,
bakışlarını yakalıyorum ten/imde zamansız
gülümseyişler yayılır ya yüz/e, aynen o durumdayım şimdi
dilimde hep 'sana' diye başlayan şiirler-türküler var

Nedensiz gülüyorum insanlara
sohbet sırasında hep adını fısıldıyorum kulaklarıma
sanki seninle konusuyormuş gibi

Aldım haberini
gidiyormuşsun çok uzaklara

Şimdi söylesene
uzaklık ve Aşk yakışır mı biz/e

Hani hep bir olacaktık
dikkat et 'BİR' olacağımıza dair söz vermiştik bir/birimize
ne oldu,hani verilen sözler
Aşk caymak mıdır sevdiğinden..

Neyse,yazıyı çirkinleştirmeyeceğim
ama sadece şunu bil olur mu?

Ben bir tek seni sevdim,
göz/yaşlarımı akıta akıta bilirsin
ki çoğu zaman şahidimdin ağlayışlara

Ne olursa olsun bu yüreğe sığmıyorsun dedim ya
harbiden sığamadın
gittin başka sığ/ınaklar buldun kalbine

Yine de seni düşünüyorum
ve son noktamı koyuyorum
seni sevdiğimi yineleyip
üşümemeni istiyorum sığındığın kalplerde..